مهارت های کسب آرامش
الف) صبر و تحمل در برابر قضای الهی

صبر در مفهوم عام آن، تحمل داشتن و بردباری کردن است. (تحمل در طاعت، در معصیت، در حوادث، در ناملایمی دیگران) صبر بر بلا یک سفارش کلی است، اما عارفان مسلمان بیشتر صبر را تحمل بلایی می دانند که از جانب حق باشد.

صبر یا تحمل و بردباری در معنای کلی آن حالتی است که می تواند روان فرد را در برابر ناملایمات زندگی سلامت دارد و از پریشانی و تشویش درونی او جلوگیری کند. در ادامه، تعریف صبر و جایگاه آن از دیدگاه عالمان و عارفان مسلمان و جنبه های گوناگون آن بررسی می شود.

ب) رضا دادن به فعل و خواست الهی

رضا به معنای رضایت دادن به فعل کسی، در ارتباط میان انسان و خدا دو جنبه دارد: یکی رضای خدا از بنده و دیگری رضای بنده از فعل خدا. بزرگان عرفان نیز این تفاوت را در نظر داشته اند، برای مثال ابوطالب مکی پس از بیان این دو جنبه از فعل رضا، بیان می دارد که ابتدای رضایت خداوند نزول رحمت است، ابتدای رضای سالک قناعت.[25] البته برخی از بزرگان رابطه ای منطقی میان این دو فرض کرده اند، چنان که مستملی بخاری می گوید: «رضای حق سبب باشد رضای بنده را و هر چند حق ـ تعالی ـ از بنده راضی تر بنده به احکام خدا راضی تر.»[26] البته می توان این مطلب را به دو سویه بودن فعل رضا تعبیر کرد؛ یعنی ابتدا خداوند فعلی را انجام می دهد و سپس بنده در پاسخ به آن، فعلی را انجام می دهد. سپس دوباره خداوند در جهت تقویت رضا فعلی را انجام می دهد تا کم کم رضایت باطن برای بنده صورت گیرد و با به دست آوردن این ملکه و این مهارت، بتواند ناملایمات زندگی را تحمل کند.

ج) توکل و اعتماد بر فعل خداوند

یکی از اصلی ترین راه های دستیابی به سلامت روانی و آرامش، توکل است. توکل؛ یعنی واگذاری کار به کسی که بدو اعتماد باشد.

از لوازم تقویت کننده توکل در بنده می توان به کوتاهی آرزو، قناعت ورزی، در حالْ زیستن اشاره کرد.

https://kowsarblog.ir/admin.php?ctrl=items&action=new&blog=1156