متابعت سایر اعمال از نماز:
متابعت سایر اعمال از نماز:
هنگامی که حضرت علی ـ علیه السلام ـ محمّدبن ابی بکر را به حکومت مصر منصوب کرد، ضمن نامه ای، سفارش های زیادی به او فرمود که قسمتی از آن چنین است:
«… وَ لا تَسْخِط اللّهَ بِرِضی اَحدٍ مِنْ خَلْقِهِ، فَإنَّ فِی اللّه خَلَفا مِنْ غَیره وَ لَیسَ مِنَ اللّه خَلَفٌ فی غَیرهِ صَلِّ الصَّلوةَ لِوَقتِها المُوَقَّت لَها وَ لا تُعَجِّل وقتها لِفراغٍ و لا تُؤخِّرْها عَنْ إشتغالٍ واعْلَمْ أنَّ کُلَّ شی ءٍ مِنْ عَمَلِکَ تَبَعٌ لِصَلاتِکَ…»
«… هرگز خداوند را برای رضایت احدی از مخلوقش به خشم نیاور؛ چرا که خداوند جای همه کس را می گیرد و کسی نمی تواند جای خداوند را بگیرد. نماز را در اوقات خودش به جای آر، نه آن که به هنگام بیکاری در انجامش تعجیل کنی و به هنگام اشتغال به کار آن را به تأخیر اندازی و بدان که تمام اعمالت تابع نمازت خواهند بود…»
نماز، کامل ترین حلقه پیوند انسان با خداوند است. باید مواظب بود که اشتغال به کارهای دنیا و یا کسب رضایت خلق، انسان را از آن غافل نکند و در برقراری آن سستی به خرج ندهد. خشم و محبّت انسانها، همچون خودشان فانی است، امّا خشم خداوند، چون خودش جاودانی است. پس می باید مواظب بود تا آن را برای خود نخریم.
نماز، ذکر خدا و یاد اوست و اوقات معیّنی دارد و پاس داشتن این اوقات از نشانه های نماز کامل و مایه کسب رضایت و محبّت خداست. پس مبادا فراغت، ما را به تعجیل در ادای آن وادار کند یا مشغله ها از اقامه آن در وقتش باز دارد؛ زیرا همه اعمال تابع نماز است؛ اگر نماز قبول شد، اعمال نیز قبول می شود و اگر پذیرفته نشد، اعمال دیگر نیز مردود است. با کمی دقّت در این کلام امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ که فرمود: «بدان که هر عملی از اعمال تو تابع نمازت است.»، معلوم می شود که آن حضرت در اینجا به سخن رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ نظر داشته است که فرمود:
«اوّلین عملی که در مقام حساب می آورند، نماز است. اگر نماز قبول شد، سایر اعمال هم قبول می شود؛ و اگر پذیرفته نشد، سایر اعمال هم پذیرفته نمی شود و مردود خواهند بود.»
