سجده و تسبیح هستی از روی شعور است
22 تیر 1392 توسط شاه حسینی
آيه شماره 48 از سوره مبارکه نحل
أَوَ لَمْ يَرَوْاْ إِلَى مَا خَلَقَ اللّهُ مِن شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلاَلُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَالْشَّمَآئِلِ سُجَّدًا لِلّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ
آيا چيزهايى را كه خداوند آفريده نديدهاند كه چگونه از راست و چپ سايههايشان مىگسترد و در حال سجده، فروتنانه خضوع دارند.
نه فقط خود اشياء، بلكه آثار و لوازم و خواص اشياء، همچون سايه آنها، در برابر خداوند خاضعند. «ظلاله … سجّداً»
مطالعه در آفريدههاى الهى و تغييرات آنها، يكى از سفارشهاى قرآن است. «او لم يروا الى ما خلق اللَّه …»
اگر اشياى هستى، حتى سايه آنها، در برابر خداوند ساجد وخاضعند، چرا بشر نباشد. «سجداً … داخرون»
سجده وتسبيح هستى از روى شعور است، گرچه ما آنرا درك نمىكنيم. «هم داخرون»