امام رضا علیه السلام هنگام صرف غذا ، ظرف خالی طلب می کردند و قبل از خوردن ، بهترین غذاهای سفره را در آن ظرف ریخته و برای مستمندان می فرستادند . آنگاه این آیات را می خواندند : « فلا اقتحم العقبه *و ما ادریک ما العقبه » مردم به واقع نمی دانند این گردنه ها چیست . در زمین هموار  و دامنه کوه راه رفتن کار مشکلی نیست . بالای کوه رفتن دید انسان را وسیع می کند .

لباسهای کهنه و مندرس را به فقرا دادن ، صراط مستقیم نیست ، « اقتحام عقبه » یا گذشتن و عبور از گردنه نیست . این آیه ما را تشویق می کند که چرا از کوه مشکلات بالا نمی روید ؟ چرا همیشه در دامنه کوه هستید ؟ چرا همتهای بلند ندارید ؟ چرا سعی نمی کنید ، که از این گردنه ها و کتلها بگذرید ؟ غذاهای مانده و لبا سهای مندرس را به این و آن دادن ، کار سهلی است و این را خدای سبحان دوست ندارد : « لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون »

حکمت عبادت ، آیه الله جوادی آملی ، مرکز نشر اسرا ، دفتر انتشارات اسلامی ،چاپ پنجم ، ص : 97