چشمه در سرداب حضرت عباس ابوالفضل

شیخ عباس ۷۴ ساله، که ۳۶ سال خادم حرم حضرت ابوالفضل العباس (ع) بوده، در مورد جریان آب دور قبر علمدار کربلا توضیحاتی داده است .
وی گفت: قبلا دو چشمه در سرداب مطهر وجود داشت که از ۴۰۰ سال قبل که آب لوله‌کشی نبود این آب مرتب می‌جوشید و از یک طرف وارد و از طرف دیگر خارج می‌شد که مزه و طعم آن آب از بهترین آب معدنی امروز هم بهتر بود و آن سرداب پله داشت مردم می‌آمدند و از آن آب به عنوان تبرک استفاده می‌کردند که آب در تابستان خنک و در زمستان گرم بود.

اما یک فرد از خدا بی‌خبر آمد به بهانه اینکه تَرَکی در دیوار حرم اباالفضل پیدا شده گفت، می‌خواهم آزمایش کنم این آب از کجا می‌آید و بعد آن دو چشم را کور کرد و هر چه تلاش کردند، آن دو چشمه احیا نشد.

اما بعد از دو ماه آب دوباره بالا آمد و به سرداب رسید و آن آب چشم‌های کور شده را شفا می‌داد .

از ۵۰ سال قبل تا کنون این آب در یک سطح ثابت مانده و نه کم و نه زیاد می‌شود.

وی ادامه داد: شما به خوبی می‌دانید اگر آب به مدت ۱۰ روز در یک جا بماند گندیده می‌شود، اما این آب با وجود اینکه در ورودی آن بسته شده مانند گلاب می‌ماند و در اطراف قبر مطهر حضرت اباالفضل حلقه زده و همچنان بسیار تازه و معطر مانده است.

وی افزود: هم اکنون در بخش درب صاحب‌الزمان مرقد مطهر اباالفضل پنجره کوچکی قرار دارد که وصل به سرداب حرم است و اگر نگاه کنید از آن مرتب بوی گلاب می‌اید و این همان آبی است که متأسفانه خادمان کنونی در ورودی آن را و راه رسیدگی به سرداب را به روی زوار بسته‌اند.(پایگاه اطلاع رسانی سازمان حج و زیارت)

این آب چند ویژگی دارد. اول اینکه اگرچه راکد است، هرگز رنگ و طعم آن از دست نرفته و گندیده نشده است.

ویژگی دوم آن که سطح آب بالاتر از قبر مطهر آقا ابوالفضل(ع) است آب از دیواره دور قبر به داخل نفوذ نمی‌کند

https://kowsarblog.ir/admin.php?ctrl=items&action=new&blog=1156

رسول خدا( صلی الله علیه و اله ) :

ثلاثةٌ يُحِبُّها اللّه ُ سبحانَهُ : القِيامُ بحقِّهِ ، و التَّواضُعُ لخَلقِهِ ، و الإحْسانُ إلى عِبادِهِ ( ميزان الحكمة،ج2،ص434)
خـداى سـبحان سه كار را دوست دارد: گزاردن حق او ، فروتن بودن با خلقش و نيكى كردن به بندگانش.

قتيبه اعشي مي گويد: شنيدم پسري از پسران كودك امام صادق بيمار و بستري است ، براي عيادت او به خانه امام صادق حركت كردم ، وقتي كه به در خانه رسيدم ، ديدم امام صادق كنار در، ايستاده و بسيار غمگين است ، گفتم : (حال كودك چگونه است ؟)
فرمود: بيمار است و بستري است .
سپس وارد خانه شد، پس از اندكي ، بيرون آمد، ديدم حضرت خوشحال به نظر مي رسد و غمگين نيست ، عرض كردم : (حال كودك چگونه است ؟)
فرمود: (كودك از دنيا رفت ).
عرض كردم : آنگاه كه من به حضور شما آمدم بسيار غمگين بودي ،
با اينكه كودك زنده بود، ولي اكنون كه از دنيا رفته ، غمگين نيستي ؟
امام صادق در پاسخ فرمود: (ما خاندان نبوت ، قبل از فرا رسيدن مرگ ، براي بيماري ، غمگين هستيم ، ولي وقتي كه امر الهي واقع شد به قضاي الهي راضي هستيم و تسليم فرمان خدا مي باشيم ) - ( اعيان الشيعه ، ج 1 ص 664، به نقل از اصول كافي )
داستانهاي شنيدني از چهارده معصوم عليهم السلام
نوشته : محمد محمدي اشتهاردي

قتيبه اعشي مي گويد: شنيدم پسري از پسران كودك امام صادق بيمار و بستري است ، براي عيادت او به خانه امام صادق حركت كردم ، وقتي كه به در خانه رسيدم ، ديدم امام صادق كنار در، ايستاده و بسيار غمگين است ، گفتم : (حال كودك چگونه است ؟)
فرمود: بيمار است و بستري است .
سپس وارد خانه شد، پس از اندكي ، بيرون آمد، ديدم حضرت خوشحال به نظر مي رسد و غمگين نيست ، عرض كردم : (حال كودك چگونه است ؟)
فرمود: (كودك از دنيا رفت ).
عرض كردم : آنگاه كه من به حضور شما آمدم بسيار غمگين بودي ،
با اينكه كودك زنده بود، ولي اكنون كه از دنيا رفته ، غمگين نيستي ؟
امام صادق در پاسخ فرمود: (ما خاندان نبوت ، قبل از فرا رسيدن مرگ ، براي بيماري ، غمگين هستيم ، ولي وقتي كه امر الهي واقع شد به قضاي الهي راضي هستيم و تسليم فرمان خدا مي باشيم ) - ( اعيان الشيعه ، ج 1 ص 664، به نقل از اصول كافي )
داستانهاي شنيدني از چهارده معصوم عليهم السلام
نوشته : محمد محمدي اشتهاردي

نه خجالت بکشیم نه خجالت بدهیم

يك وقت داشتم‏ «اعوذ» ها را بررسى مى ‏كردم، يكى از «اعوذ» ها اين است كه، «اعوذ» يعنى پناه مى ‏برم. امام مى ‏گويد: خدايا پناه مى ‏برم كه پير شوم، بى‏پول شوم. اولادم پولدار باشد. آن وقت من به اولادم بگويم: پول بده. چون اولاد خجالت نمى‏ كشد به پدرش بگويد: پول بده. اما پدر و مادر خجالت مى ‏كشد به بچه ‏اش بگويد: بده. مى ‏گويد: خدايا پناه مى ‏برم، نمى ‏خواهم اين خجالت را بكشم. كه به بچه ‏ام بگويم: پول بده. خيلى مهم است. آقازاده‏ هايى كه وضع ماليتان خوب است، خودتان برويد در كيف پدرتان، در كيف مادر، در كيف پدر خودتان پول بگذاريد. نگو: مادر، پول خواستى به من بگو. خوب‏ خجالت مى ‏كشد. خجالت مى‏ كشد. اين كه مى ‏گويم گوش بدهيد. هر اولادى وضع مالى ‏اش خوب است، نگويد: مادرم، مادر زنگ بزن گوشت برايت بخرم. زنگ بزن نمى ‏دانم برنج برايت بخرم. چيز برايت بخرم. چرا زنگ بزند؟ رويش نمى ‏شود زنگ بزند. قبل از آن، اصلًا حديث داريم اگر كسى گفت: بده، به او دادى، اين هنر نكردى. اين مزد آبرويش را به او دادى. خودش را كوچك كرد. آبروى خودش را ريخته، حالا كه پهلوى تو آبرويش ريخته تو يك مبلغى، چيزى. اين هنر نيست. هنر اين است كه قبل از آنكه بگويد. بعضى ‏ها را نبايد بگوييم به ما بگوييد. [1]

پی نوشت :
[1] . برنامه درس هايى از قرآن سال 87، خطرهاوسپرها(3)، ص 6.