تصویر خیالت را ، در آینه چشمم

با قاب نگاه تو ، هر لحظه بیاویزم

من پیچک عشق و تو ، یک شاخه گل یاسی

برساقه دستانت ، چون بندی در آویزم

 آيه شماره 99  از سوره مبارکه نحل
إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
البته شيطان را بر كسانى كه ايمان آورده و بر پروردگارشان توكل مى‏كنند، غلبه و سلطه‏اى نيست.
شيطان به سراغ همه مى‏آيد، امّا در همه تأثيرگذار نيست. «ليس‏له سلطان على الّذين آمنوا»
ايمان و توكّل، قلعه‏اى است كه انسان را از آسيب ‏پذيرى حفظ مى ‏كند. «ليس له سلطان على الّذين آمنوا»
پناه بردن به خداوند، نشانه‏ ى ايمان به او و توكّل بر اوست. «فاستعذ باللَّه … امنوا و على ربّهم يتوكّلون»

امام رضا  ـ في علّةِ وُجوبِ الصَّومِ ـ :   

لِكَي يَعرِفُوا ألَمَ الجُوعِ و العَطَشِ، و يَستَدِلُّوا على فَقرِ الآخِرَةِ، و لِيكونَ الصائمُ خاشِعا ذَليلاً مُستَكينا مَأجُورا مُحتَسِبا عارِفا صابِرا على ما أصابَهُ مِن الجُوعِ و العَطَشِ، فَيَستَوجِبَ الثَّوابَ مَع ما فيهِ مِنَ الإمساكِ عنِ الشَّهَواتِ، و لِيكونَ ذلكَ واعِظا لَهُم في العاجِلِ، و رائضا لَهُم على أداءِ ما كَلَّفَهُم و دَليلاً لَهُم في الأجرِ، و لِيَعرِفوا شِدَّةَ مَبلَغِ ذلكَ على أهلِ الفَقرِ و المَسكَنَةِ في الدنيا، فَيُؤَدُّوا إلَيهِم ما فَرَضَ اللّه ُ لَهُم في أموالِهِم (علل الشرايع،270)
 امام رضا  در بيان علت وجوب روزه مى فرمايد : تا مردم رنج گرسنگى و تشنگى را بچشند و به نيازمندى خود در آخرت پى برند و روزه دار بر اثر گرسنگى و تشنگى كه به او مى رسد ، خاشع و ذلـيل و فروتن و ماجور و طالب رضا و ثواب خدا و عارف و صابر باشد و بدين سبب مستوجب ثواب شود.